De laatste jaren heeft het gravel rijden een behoorlijke vlucht genomen in de Benelux. Gravel evenementen springen als paddestoelen uit de grond. Vaak betreft het kleinschalige events met, naast een geweldige fietsroute door de natuur, aandacht voor de inwendige mens met goed eten en special bieren om te genieten na de inspanning.
Sinds 2017 wordt op en rondom de Hoge Venen de Dirty Boar Gravel Ride georganiseerd. Het event heeft zijn naam ontleend aan de wilde zwijnen die het natuurgebied in België rijk is. Met een beetje geluk kom je deze dieren tegen tijdens de tocht door de bossen en heiden.
Na mijn val in maart 2018 koos ik dit gravelevent uit als fietsdoel in het najaar. 8 september 2018 vond de tweede editie van Dirty Boar plaats met start en finish in Ovifat. Dit dorpje ligt aan de zuidkant van de Hoge Venen en is in de winter een echte wintersport trekpleister voor wandelaars, langlaufers en skiërs.
Voorbereiding
De heren en dames van Dirty Boar zorgen dat je goed voorbereid deelneemt aan de tocht. Omdat het een kleinschalig event is en je vaak ver van de bewoonde wereld rijdt, is zelfvoorzienend zijn erg belangrijk. Voldoende drinken en eten is één. Maar verder moet je zorgen voor een gpx-route op je fietsnavigatie, mocht je de pijlen mislopen onderweg. Extra accu voor je fietsnavigatie, gereedschap, reservebanden, tiewraps, pleisters, wonddoekjes en een telefoon met noodnummer. Met een flinke rugzak ga je onderweg, maar je bent voorbereid om onvoorziene omstandigheden.
Vroege start met een geweldig uitzicht
Met nog bijna 80 autokilometers voor de boeg, startte de dag vroeg. In het donker kwam ik aan in Ovifat. Door de organisatie kreeg ik een plekje toegewezen ergens in een weiland. Het was nog donker, erg rustig maar beetje bij beetje druppelden de gravelrijders binnen. Na de fiets geprepareerd te hebben en de laatste afwegingen gemaakt te hebben welke kledingstukken aan gingen reed ik richting de kantine van Ski Ovifat.
Hier verzamelde de gravelrijders voor een lange dag op het zadel. Dat gold niet voor iedereen. De sociale media gelovend reden ook gasten mee die de ruim 160 kilometer in iets meer dan 6 uur zouden volbrengen. Dat zou mij zeker niet lukken en omdat ik vanwege mijn schouder – en nog een beetje angst tussen de oren – met mij omgebouwde MTB reed, zou mijn snelheid niet bijster hoog liggen.
Om 8:00 uur klonk het startsein bij de ingang van de parkeerplaats. In groepjes werd de kudde losgelaten en ik zat redelijk vooraan in de tweede groep. Als een groep jonge honden denderden we het pad af richting het dal van een van de vele waterloopjes rondom Ovifat. Het pad werd slechter en slechter. En de gravel ride werd al snel een rocky ride. Gelukkig reed ik op 2.35 inch banden en kon ik redelijk comfortabel afdalen over de keien, tussen alle gravelrijders.
Na de eerste afdaling werd de klim ingezet terug richting het plateau van de Hoge Venen waar we het hoogste punt van België – Signal de Botrange – passeerden. Hier werd ik verrast met een schitterend uitzicht over de Hoge Venen met een opgaande zon. Menig fietser nam even de tijd om te genieten van dit uitzicht en vervolgde daarna de tocht.
Route en pauzeplaatsen
De route voert met name over de brede paden door de bossen in dit gebied. Grote percelen met naaldbomen zijn een erfenis van de industriële revolutie uit de 19e eeuw. Je waant je in de natuur, maar het doet ook wat kunstmatig aan. De paden op het grootste deel van de route zijn als gevolg daarvan ook goed begaanbaar en soms kilometers rechtdoor.
Onderweg zijn er drie pauzeplaatsen ingericht waar je – naarmate de dag vordert – aangepaste ravitaillering krijgt. In de ochtend en middag vooral repen, fruit en brood. En in de namiddag wordt mij een warme pastamaaltijd voorgeschoteld die ik met mijn Dirty-Boar-Spork mag verorberen. Heerlijk bijkomen in het gras met een warme maaltijd in een aangenaam zonnetje.
Laatste restjes…
Deze laatste maaltijd kwam mij echt gelegen nadat ik kilometers daarvoor een inzinking had. Met net 100 kilometer op de teller en nog bijna 70 te gaan was het behoorlijk afzien in niet al te steile maar lange klim terug richting het plateau van de Hoge Venen. Daar kwam nog bij dat ik van de verwachte 2400 hoogtemeters nog niet de helft had afgelegd. Het laatste deel zou nog een flinke kluif worden.
Eenmaal gegeten, gedronken en even gerust kon ik me opmaken voor de laatste twee uur richting Ovifat. De organisatie had rondom Ovifat nog een laatste lus uitgepijlt voor de diehards. Het was verleidelijk om de shortcut te nemen en het laatste daal- en klimwerk door het dal van de Warche links te laten liggen. Maar een echte Dirty Boar volmaakt de hele route. Zo gezegd, zo gedaan. En met de laatste restjes energie kwam ik moe maar voldaan terug bij Ski Ovifat. Hier stond een heerlijke bak friet en een Redoutable te wachten om wat aan te sterken voor de (auto)rit naar huis.
De Dirty Boar Gravel Ride was een onvergetelijke dag. Blij dat ik in staat was om weer een lange dag op de fiets door te brengen met mijn herstellende schouder. Een dag waarop ik mezelf na ca. 100 km ben tegengekomen. En een dag waarop je doorzet en dan heel voldaan kunt terugkijken op de prestatie. Een aanrader? Jazeker! Het gravellen is uitdagend, avontuurlijk, gebroederlijk en in zekere zin rustgevend.
De statistieken van de dag:
- Afstand: 167 km.
- Tijd: 8 uur, 9 min.
- Snelheid: 20,5 km/u.
- Hoogtemeters: 2.386 m.
Zelf een keertje rijden? Je vindt mijn rit via Komoot of aan de onderzijde van de pagina. Voor bewegende sfeerbeelden vind je hieronder de aftermovie. Met een bescheiden rolletje voor mijzelf 🙂